Status:
Jest to gatunek endemiczny dla Australii. W obrębie tego gatunku wyróżniono 3 podgatunki, a mianowicie:
Nesoptilotis leucotis novaenorciae
Nesoptilotis leucotis leucotis
Nesoptilotis leucotis thomasi
Wielkość:
Jest to średniej wielkości miodojad, długość ciała: 19–22 cm; ciężar ciała samca 19–35 g, a samicy 18–30 g, podgatunek Nesoptilotis l. novaenorciae jest nieco mniejszy. Słabo zaznaczony dymorfizm płciowy, samica jest mniejsza od samca.
Zachowanie:
Gatunek występujący zazwyczaj pojedynczo lub w parach jedynie w okresie lęgowym w grupie rodzinnej. Gatunek agresywny, głośny, silnie terytorialny, goni wszystkie pozostałe ptaki na swoim terytorium. Wydaje donośne strzelające dźwięki, wideo-filmu 1-2.
Pożywienie:
Gatunek odżywia się, w zależności od dostępności pokarmu: owadami łapanymi na ziemi, w powietrzu lub pod korą oraz nektarem i pyłkiem kwiatowym.
Okres lęgowy:
Przypada od lipca do marca z nasileniem od sierpnia do listopada, wysiaduje tylko samica przez okres co najmniej 12 ??? dni, 1-2 lęgi w roku; pisklęta karmione są przez obydwa ptaki, w zależności od dostępności pokarmu. Gniazdownik, młode opuszczają gniazdo po ok. 2 tygodniach.
Gniazdo:
Odkryte, w kształcie głębokiego, półkolistego koszyczka. Zewnętrzna otulina zbudowana z pasków kory, gałązek i suchych źdźbeł trawy, wszystko przeplecione pajęczyną i dodatkowo, na zewnątrz ozdobione pączkami kwiatowymi itp. aby kolorystycznie upodobnić gniazdo do otoczenia. Wnętrze gniazda wyścielone delikatnymi korzonkami, sierścią oraz pajęczyną. Umieszczone na różnych wysokościach, w zależności od biotopu od 30 cm nad ziemią do ok. 2-3 metrów w rozwidleniu gałęzi krzewów lub małych drzewek, czasami blisko pnia ze zwisającymi pasami kory np. przy pniu eukaliptusa.
Jajka:
2 (1-3) wielkość 21 x 15 mm, skorupka koloru jasnego różu lub płowo-biała, z lekkim połyskiem, umiarkowanie nakrapiana w rdzawe cętki i plamki rozmieszczone najgęściej w pasie 1/3 długości przy dużym biegunie.
Siedlisko:
Występuje na terenach wilgotnych, zalesionych (podgatunek Nesoptilotis l. leucotis) lub suchszych lasostepach, terenach krzaczastych oraz mali (podgatunek Nesoptilotis l. novaenorciae). Unika obszarów rolniczych i zurbanizowanych.
Rozmieszczenie:
Nesoptilotis leucotis novaenorciae: płd. stanu Australii Zachodniej (od Kalbarri do zach. części równiny Nullarbor) oraz poprzez przybrzeżne i płd.-wsch. mali stanu Australii Południowej (wsch. i płd.-wsch. półwyspu Eyre) oraz płn.-zach. stanu Victoria.
Nesoptilotis leucotis leucotis: wsch. i płd.-wsch. Australii w pasie wilgotnych lasów górskich obejmujące płd.-wsh. Kraniec stanu Queensland, wsch. krawędź stanu Nowej Południowej Walii, płd. i płd.-wsch. stanu Victoria oraz płd.-wsch. kraniec stanu Australii Południowej.
Nesoptilotis leucotis thomasi: wyspa Kangura ( płd. stanu Australii Południowej).
Mapka: Zobacz (link) .
Bibliografia:
Barrett G., Silcocks A., Barry S., Cunningham R., Poulter R. (2003) The New Atlas of Australian Birds, Royal Australasian Ornitologists Union, Hawthorn East, Vic., ISBN 1 875122 09 5.
Beruldsen Gordon (2003) Australian Birds their Nests and Eggs, G. Beruldsen, Kenmore Hills, Qld., ISBN 0-646-42798-9.
BirdLife Australia: (link) .
HANZAB: Handbook of Australian, New Zealand and Antarctic Birds: (link)
HBW: Handbook of the Birds of the World (link) .
Marcombe Michael (2000) Field Guide to Australian Birds, Steve Parish Publishing Pty Ltd, Archerfield, Qld., ISBN 1-876282-10-X.
Klasyka:
Campbell Archibald James (1900) Nests and Eggs of Australian Birds (vol. 1 – 2) (link) .
North Alfred John (1914) Nests and Eggs of Birds Found Breeding in Australia and Tasmania (vol. 1 – 4) (link) .