MIODOŻER BIAŁORZYTNI

Manorina flavigula (ang. Yellow-throated Miner)

Wideo-filmy 1-2 przedstawiają żerującego ptaka w naturalnym siedlisku.
Oryginały zostały nagrane w standardowej rozdzielczości (ang. SD) (704 x 576p) w formacie 4:3.

........................................................................................

..........................................................................

............................................................

Status:
Jest to gatunek endemiczny dla Australii. W obrębie tego gatunku wyróżniono 5 podgatunków, a mianowicie:
1. Manorina flavigula flavigula
2. Manorina flavigula wayensis
3. Manorina flavigula obscura
4. Manorina flavigula lutea
5. Manorina flavigula melvillensis

Wielkość:
Ptak średniej wielkości, długość ciała: 26–28 cm; ciężar ciała 55-64 gramów. Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego.

Zachowanie:
Gatunek kontaktowy, ciekawski, głośno i często odzywający się, kolonijny, co słychać na wideo-filmach.

Pożywienie:
Żywi się nektarem, pyłkiem oraz owadami. Chwyta owady na drzewach, w powietrzu lub na ziemi.

Okres lęgowy:
Przypada od lipca do grudnia/stycznia, zależnie od opadów deszczu. Gatunek kolonijny. Wysiaduje tylko samica, przez 15-16 dni. Ilość lęgów w sezonie: 1-2. W karmieniu piskląt pomaga samiec i młodociane z poprzednich lęgów. Ganiazdownik, młode opuszczają gniazdo po ok. 2 tygodniach.

Gniazdo:
Gniazdo otwarte w kształcie czarki, umieszczone w pionowym lub w poziomym rozgałęzieniu gałązek, wśród gęstego listowia. Zewnętrzne ściany gniazda są zbudowane z patyczków, wnętrze wyścielone źdźbłami trawy, korzonkami, obficie wyścielone pierzem i włosiem, na wysokości od 2-6 m nad ziemią.

Jajka:
2-4, wielkość 26 mm x 18 mm, w kształcie stożkowatego owalu; skorupka koloru różowo-płowego z lekkim połyskiem, występują niewyraźne plamki i cętki koloru lekkiego brązu, mniejsze przy małym biegunie, większe przy dużym.

Siedlisko:
Zamieszkuje suchsze, rozrzedzone obszary leśne, linie drzew wzdłuż potoków i dróg, w terenach zurbanizowanych, rolniczych, brzegi zagajników i lasów, unika zwartych kompleksów leśnych oraz zwartych terenów krzaczastych.

Rozmieszczenie:
Manorina flavigula flavigula: płd.-wsch. skrawek stanu Australia Południowa; płn.-zach. skrawek stanu Victoria; 85% stanu Nowa Południowa Walia (bez pasu Alpejskiego); 50% stanu Queensland od wsch. aż do podnóża półwyspu York.
Manorina flavigula wayensis: 90% stanu Australia Południowa (bez skrawka płd.-wsch.); 75% Stanu Australia Zachodnia (bez płd.-zach. cypla oraz bez regionu Kimberley, leżącego na płn. tego stanu); 2/3 Terytorium Północnego, poczynając od strony płd.; 30% stanu Queensland (zach. płd.-zach. pas).
Manorina flavigula obscura: płd.-zach. cypel stanu Australia Zachodnia.
Manorina flavigula lutea: rejon Kimberley w stanie Australia Zachodnia (płn. Pas); 1/3 Terytorium Północnego (płn. pas)
Manorina flavigula mellvilensis: na małych wysepkach przy Arnhem Land na płn. Terytorium Północnego.

Mapka: Zobacz (link) .

Bibliografia:
Barrett G., Silcocks A., Barry S., Cunningham R., Poulter R. (2003) The New Atlas of Australian Birds, Royal Australasian Ornitologists Union, Hawthorn East, Vic., ISBN 1 875122 09 5.
Beruldsen Gordon (2003) Australian Birds their Nests and Eggs, G. Beruldsen, Kenmore Hills, Qld., ISBN 0-646-42798-9.
BirdLife Australia: (link) .
HANZAB: Handbook of Australian, New Zealand and Antarctic Birds: (link)
HBW: Handbook of the Birds of the World (link) .
Marcombe Michael (2000) Field Guide to Australian Birds, Steve Parish Publishing Pty Ltd, Archerfield, Qld., ISBN 1-876282-10-X.
Menkhorst P., Rogers D., Clarke R., Davies J., Marsack P., Franklin K. (2019) The Australian Bird Guide, CSIRO Publishing, Australia, ISBN: 9781486311934.

Klasyka:
Campbell Archibald James (1900) Nests and Eggs of Australian Birds (vol. 1 – 2) (link) .
North Alfred John (1914) Nests and Eggs of Birds Found Breeding in Australia and Tasmania (vol. 1 – 4) (link) .