CZAPLA BIAŁOLICA

Egretta novaehollandiae (ang. White-faced Heron)

Wideo-filmy 1-3 przedstawiają osobniki przy i na gnieździe, na sośnie (Pinus radiata), w środowisku zurbanizowanym.
Oryginały zostały nagrane w standardowej rozdzielczości (ang. SD) (704 x 576p) w formacie 4:3.

FOTKI

FOTKI FOTKI FOTKI

Fotki 1-3: Typowe gniazdo tego gatunku, w tym przypadku z 4 jajkami wraz z dorosłym ptakiem. W tym przypadku gniazdo umieszczone na sośnie (Pinus radiata).

........................................................................................

..........................................................................

............................................................

Status:
Gatunek pospolity w odpowiednim siedlisku, w obrębie tego gatunku wyróżniono 2 podgatunki, a mianowicie:
1. Egretta novaehollandiae novaehollandiae
2. Egretta novaehollandiae parryi

Wielkość:
Jest to średniej wielkości czapla, długość ciała: 66–69 cm; ciężar ciała 450-690 g. Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego.

Zachowanie:
Gatunek, tak jak na czaplę przystało, bardzo ostrożny, skryty. Najłatwiej obserwować go z samochodu, przy zbiorniku wodnym. Natomiast podczas wysiadywania bardzo silnie broni nie tylko pisklęta ale również jaja, co widać na fotkach.

Pożywienie:
Gatunek, tak jak na czaplę przystało, odżywia się przede wszystkim wodnymi stworzonkami wodnymi i bagiennymi typu: ryby, skorupiaki, płazy, gady. W okresie plagi szarańczy, przechodzi na odżywianie się szarańczą.

Okres lęgowy:
Przypada od sierpnia do lutego, na obszarach suchszych, cieplejszych, po obfitych deszczach, w każdym miesiącu; wysiadują oba ptaki przez ok. 22-24 dni; samiec i samica opiekują się pisklętami; gniazdownik, młode opuszczają gniazdo po ok. 6-7 tygodniach; 1-2 lęgi w sezonie.

Gniazdo:
Gniazdo w postaci platformy, zbudowane z suchych luźno ułożonych patyków, wyścielone mniejszymi patyczkami, umieszczone na poziomym rozwidleniu gałęzi, zwykle z dala od listowia, pod listowiem, na wysokości 5-30 m nad ziemią, w zależności od biotopu. Czasami gnieździ się w koloniach innych ptaków wodnych typu kormorany, ibisy itp.

Jajka:
4 (2-6) wielkość 48 mm x 35 mm, owalne, skorupka biała lub niebieskawo-biała, bez połysku, bez plamkowania.

Siedlisko:
Występuje w różnych środowiskach w pobliżu mniejszych lub większych zbiorników wodnych, okresowych rozlewisk, sztucznych zbiorników dla bydła i owiec itp., bardzo częsta w miastach (parki, pola golfowe ze stawami, wzdłuż strumieni i kanałów) oraz wybrzeże.

Rozmieszczenie:
Egretta novaehollandiae novaehollandiae: Cała Australia (bez Kimberley i Arnhem Land) oraz Tasmania.
Egretta novaehollandiae parryi: Kimberley (płn. stanu Australia Zachodnia) i Arnhem Land (płn. Terytorium Północnego) oraz Papua Nowa Gwinea i przyległe wyspy i wysepki).

Mapka: Zobacz (link) .

Bibliografia:
Barrett G., Silcocks A., Barry S., Cunningham R., Poulter R. (2003) The New Atlas of Australian Birds, Royal Australasian Ornitologists Union, Hawthorn East, Vic., ISBN 1 875122 09 5.
Beruldsen Gordon (2003) Australian Birds their Nests and Eggs, G. Beruldsen, Kenmore Hills, Qld., ISBN 0-646-42798-9.
BirdLife Australia: (link) .
HANZAB: Handbook of Australian, New Zealand and Antarctic Birds: (link)
HBW: Handbook of the Birds of the World (link) .
Marcombe Michael (2000) Field Guide to Australian Birds, Steve Parish Publishing Pty Ltd, Archerfield, Qld., ISBN 1-876282-10-X.

Klasyka:
Campbell Archibald James (1900) Nests and Eggs of Australian Birds (vol. 1 – 2) (link) .
North Alfred John (1914) Nests and Eggs of Birds Found Breeding in Australia and Tasmania (vol. 1 – 4) (link) .